Wyniki wyszukiwania

Znajdująca się w północno-wschodniej części wyspy Teneryfy, jej stolica nosi ślady czasu i historii liczącej ponad pięć wieków. Założona 3 maja 1494 r. przez hiszpańskiego kapitana Alonso Fernández de Lugo, szybko stała się kluczowym portem na szlaku handlowym między Europą i koloniami amerykańskimi. Pełna świątyń i zabytków, zachowuje malownicze obiekty na placach El Príncipe, Weyler, San Francisco oraz Candelaria.

W północnej części wyspy Teneryfy, Puerto de la Cruz stało się pod koniec XVIII wieku jednym z pierwszych miejsc dla powstającej turystyki międzynarodowej. Poza antycznym portem w La Orotavie, posiada takie zabytki jak Casa de la Aduana, która obecnie jest salą sztuki, okolice placu El Charco, promenadę San Telmo i dzielnicę rybacką La Ranilla – Żabkę. Pośród plaż Martiánez i Jardín znajdują baseny Lago Martiánez zaprojektowane przez artystę Césara Manrique w 1977 r.

Charakterystyczne dla krajobrazu położonej na wschodzie wyspy La Gomera w niedalekiej odległości od stolicy osady Chejelipes są jej trzy zapory. To trzy oazy, wokół których rozpościerają się żyzne uprawy i piękne gaje palmowe. Składające się na tę rozproszoną osadę małe domy, osadzone na zboczach wąwozu La Villa, tworzą malowniczy, nieporównywalny z niczym obrazek. Ten odosobniony, ale łatwo dostępny zakątek liczący mniej niż pięćdziesięciu mieszkańców jest ostoją spokoju.

Znajdujące się w zachodniej części wyspy, miasto Los Llanos de Aridane jest gospodarczą stolicą La Palmy ze względu na swoją rolę w takich dziedzinach jak rolnictwo czy turystyka. Miasto rozciąga się od placu Hiszpanii, gdzie znajduje się część drzew laurowych z Indii, które są uważane za najstarsze na Wyspach Kanaryjskich i kościół Los Remedios. Z tyłu znajduje się tzw. plac Chica – Dziewczyna, z rzeźbioną kamienną fontanną. W górnej części starego miasta są ulice Fernández Taño i Calvo Sotelo, z malowniczymi niskimi domami w regionalnym stylu.

La Orotava, położona w północnej części Teneryfy, jest jednym z najstarszych miast na Wyspach Kanaryjskich. Założone na początku XVI wieku, po hiszpańskiej konkwiście, miasto podtrzymuje bogate dziedzictwo architektury, ogrodów i tradycji. Wzięło swoją nazwę od wielkiej doliny Taoro, która jest w sąsiedztwie z Los Realejos i Puerto de la Cruz. Jest bramą do Parku Narodowego Teide, z jego wulkanem liczącym 3718 metry wysokości.

W północnej części Teneryfy, San Cristóbal de La Laguna było pierwszym miastem na Wyspach Kanaryjskich i do tej pory jest jedynym uznanym jako Światowe Dziedzictwo UNESCO. Jego architektura kolonialna, liniowy układ ulic, który powstał w XV wieku, bez ochrony murów zewnętrznych i z dużym deptakiem dla pieszych – to znaki wyróżniające to starożytne miasto uniwersyteckie. Spacery zabytkowymi ulicami to niezapomniane przeżycie.

Znajdujące się w regionie południowo-wschodniej części wyspy Gran Canarii, miasto Ingenio pokazuje dorobek boomu gospodarczego, który w tym regionie przypadł na XVI wiek ze względu na rozwój rolnictwa. Uprawa trzciny cukrowej ułatwiła postęp miasta, które wcześniej było uzależnione od wypłat sąsiedniego Agüimes. Dziś miasto ma dwa zabytkowe obszary: Rynek Starego Miasta Candelaria i okolice Carrizal, z kościołem Virgen del Buen Suceso – Matki Bożej Dobrego Sukcesu.

Położona w centralno-zachodniej części wyspy Fuerteventury, Betancuria jest jednym z najważniejszych zabytków kolonialnych w historii Wysp Kanaryjskich. Założona w 1404 r. przez normandzkiego rycerza Jean de Bethencourt, który wybrał dolinę w głębi lądu, oddzieloną od morza dla lepszej obrony przed piratami, przeżywała swój renesans w XVIII wieku dzięki doskonałym uprawom zbóż. Teraz cała lokalna gospodarka zależy od turystyki.

W północnej części Teneryfy, Icod de los Vinos jest przykładem miasta stworzonego i opracowanego z wykorzystaniem terenów wiejskich i rolnictwa. Ze względu na sławę swoich win w XVI wieku, mieści główny młyn cukrowy na Teneryfie. Częściowo zniszczone przez pożar w 1798 r., zostało odbudowane ze starannością, aby wykorzystać swoje tereny zielone. Stare miasto rozciąga się wokół głównego kościoła San Marcos, placów De Lorenzo Cáceres i De la Pila i klasztoru San Francisco.

Czarująca miejscowość El Pinar to południowe wrota wyspy. Już od momentu obrania drogi prowadzącej do tej wioski ze stolicy El Hierro zachwyca wiejski pejzaż, pełen małych sadów oraz naznaczonych figowcami i migdałowcami pastwisk. El Pinar jest położona na krawędzi wielkich lasów sosnowych, a na niższych poziomach zachęca dzikim krajobrazem wulkanicznych form krasowych. To wioska zachowująca esencję tradycyjnego wiejskiego życia na wyspie El Hierro, opartego na rolnictwie, hodowli bydła i rzemiośle.