Wyniki wyszukiwania

Źródła Guadá, które wypływają z klifu o tej samej nazwie, przyczyniają się do rozkwitu roślinności oraz dostarczają wody do wioski Valle Gran Rey, gdzie od wieków wykorzystywano ją do podlewania upraw.

Lasy były tradycyjne źródłem niezbędnych surowców, których potrzebowała ludność do życia. Z tego punktu widokowego, leżącego na terenie gminy Agulo, można obserwować ukryte skarby wyspy: pomnik przyrody Roque Blanco; el Teón, gdzie znajdują się najlepsze drzewa poziomkowe na wyspie. Można również dostrzec dorzecze Vallehermoso.

La Gomera, mimo swoich niewielkich rozmiarów, kryje liczne tamy i zbiorniki wodne. 37 tam i 2 zbiorniki zbierają wodę z dorzeczy i wąwozów wyspy i gromadzą wodę wykorzystywaną potem na polach uprawnych.

Mimo niewielkiej liczby plaż na wyspie można znaleźć tutaj naprawdę piękne plaże, które łączą w sobie piękno i spokój oraz zostały wyposażone w odpowiednie punkty usługowe.

Makaronezyjskie lasy wawrzynolistne oznaczają dokładnie lasy pełne wawrzynów. Niemniej jednak rośnie w nich 20 różnych gatunków roślin.

Znajdujesz się w przedniej części jednego z najbardziej spektakularnych wąwozów — Valle Gran Rey.

Sery z La Gomery to produkty wysokiej jakości. Tradycyjne wyrabiano je z mleka kóz, które pasły się na pastwiskach, z dodatkiem podpuszczki naturalnej. Wędzono je, używając w tym celu drewna z czystka lub wrzośca drzewiastego.

Źródła w Taguluche leżą na działkach należących do mieszkańców wioski i należą do tzw. „Comunidad de Regantes”, czyli wspólnoty podlewających, którzy rozdzielają wodę proporcjonalnie do wielkości działki, przy użyciu systemu podziału wód obowiązującego od niepamiętnych czasów. Ten system pozwolił na utrzymanie pól uprawnych w dobrym stanie przez wieki.

Infrastruktura drogowa dla pieszych na La Gomerze w przeszłości była podstawą gospodarki opartej na rolnictwie i hodowli. W dzisiejszych czasach to dziedzictwo kulturowe, zachowane aż do teraz stanowi podstawę do uprawiania nowej aktywności o wielkim potencjale — turystyki pieszej.

Oto centrum obsługi odwiedzających Parku Narodowego Garajonay, u podnóża wysoko położonego płaskowyżu, który zajmuje praktycznie całość środkowej części wyspy. Tutaj nie ma głębokich wąwozów tak charakterystycznych dla La Gomery. Te tereny wykazują dużo łagodniejszą rzeźbę terenu niż pozostała część wyspy. Wysokość wynosi powyżej 600 m.