Wyniki wyszukiwania

Pomnik przyrody Roque Blanco mieści się w północnej części La Gomery Jest to skała wyróżniająca się na tle krajobrazu ze względu na swój kształt oraz wykazująca duże znaczenie naukowe we względu na siedliska drzew poziomkowych i muraw naskalnych. Położenie w najwyższym obszarze sprawia, że miejsce odgrywa ważną rolę w kondensacji wilgoci z powietrza i nawilżaniu podziemnej warstwy wodonośnej.

Roque Cano to dominujący element krajobrazu w dorzeczu Vallehermoso. Jest to ogromny komin lawowy o wysokości ponad 200 m, z prawie pionowymi ścianami, który stanowi prawdziwe sanktuarium, jeśli chodzi o bioróżnorodność. Bytuje tutaj wiele gatunków roślin naskalnych, w tym tych zagrożonych wyginięciem, takie jak Argyranthemum callichrysum, Gonospermum gomerae, Ruta microcarpa oraz kilka bardzo rzadkich gatunków takich jak Senecio hermosae.

Charco de Cieno to obszar o specjalnym znaczeniu naukowym z uwagi na mieszczący się tu habitat, rzadko występujący na wyspach. Jest to jeden z najlepiej zachowanych obszarów podmokłych na La Gomerze, który i jedno z ostatnich słonych mokradeł na Wyspach Kanaryjskich. Występują tutaj rośliny halofilne, glony płytkowodne i ptaki brodzące, z których część objęta jest międzynarodowymi konwencjami ochronnymi. Charco del Cieno to bardzo ważne miejsce, jeśli chodzi o ptaki wędrowne. Jest to typ ekosystemu bardzo rzadko występujący na archipelagu. W Charco można często spotkać ptaki brodzące. Jest to również idealny habitat dla takich gatunków jak: pokrzewka aksamitna (Sylvia melanocephala) i pokrzewka okularowa (Sylvia conspicillata).

Rezerwat przyrody Benchijigua, leżący w kalderze wulkanu o tej samej nazwie w gminie San Sebastián, jest miejscem o dużym znaczeniu geomorfologicznym i botanicznym Występuje tu wiele endemicznych gatunków fauny i flory zagrożonych wyginięciem. Klify i skała Agando to najbardziej charakterystyczne formacje geomorfologiczne, wyróżniające się na tle krajobrazu i mające duże znaczenie naukowe.

Pomnik przyrody Barranco del Cabrito znajduje się w środkowej i dolnej części wąwozu o tej samej nazwie, w gminie San Sebastián. Ten obszar obejmuje dwa duże wąwozy Cabrito, którego górny bieg nazywany jest Juan de Vera i La Guancha. Wąwozy tworzą razem dorzecze Cabrito, typowy dla wysp krajobraz, gdzie jednak nie brakuje wyróżniających się, wyjątkowych elementów, takich jak grzbiety i skały w międzyrzeczach czy gaj palmowy na zboczu wąwozu. Całość tworzy formację geomorfologiczną, która uległa znacznej erozji.

Park, o 1751,1 hektar powierzchni, leży w jednym z najbardziej dzikich obszarów La Gomery. Ze szczytów w Enchereda biegną w dół dwa duże wąwozy Majona i Juel, tworzące park. Dawniej była to łąka i do tej pory można zaobserwować, jak na obszarze chronionym wypasane zwierzęta w pojedynczych gospodarstwach, jak np. Taguluche, Juel czy Enchereda.

Obszar chronionego krajobrazu Orone obejmuje dwa duże wąwozy Erques-La Rajita i La Negra. Można go odwiedzić piechotą. Znajdują się tutaj na wpół porzucone osady takie jak Erques, Erquito i La Rajita. Obszar obejmuje różne elementy o wysokich walorach estetycznych i kulturowych. Przecinają go dwa wąwozy łączące się w jednym dorzeczu. Część obszaru chronionego krajobrazu wchodzi w skład Parku Narodowego Garajonay. Została ona włączona do tzw. obszaru o zwiększonej wrażliwości ekologicznej i obejmuje dolną część dorzecza La Rajita. Wewnątrz leży pomnik przyrody La Fortaleza.

Z pustelni San Lorenzo rozpościera się piękny widok na Fortaleza de Chipude, jedno z najważniejszych wzniesień na wyspie. Również na Barranco de Erque, głęboki i spektakularny wąwóz, wyżłobiony przez wodę na przestrzeni milionów lat.

Stąd można oglądać centralny masyw la Gomery, gdzie mieści się największy las na archipelagu: Park Narodowy Garajonay. W tym lesie rośnie 20 gatunków drzew, które doskonale chłoną wilgoć z powietrza. Jeden z najbardziej fotogenicznych punktów widokowych na la Gomerze.