Wyniki wyszukiwania

Punkt widokowy leży w Guriete i można do niego dojechać drogą gminną GC-500. Widok rozpościerający się z tego miejsca jest surowy — wąwóz pomiędzy dwoma urwistymi zboczami. Z jednej strony jest to Guriete Los Cuchillos, natomiast z drugiej, od strony południowej, leży masyw Amurga. Rosną tutaj palmy.

Ten klejnot w gminie Santa Lucía de Tirajana leży obok twierdzy — miejsca, które najdłużej stawiało opór podczas konkwisty (XV). Rozciąga się stąd widok na zbocza wąwozu Tirajana, który otacza tamę Sorrueda. Rosną tutaj palmy, typowe dla środkowo-południowej części Gran Canarii.

Droga GM-2 rozpoczyna się w dzielnicy El Calvario, w San Sebastián, i stopniowo biegnie w górę w kierunku Degollada de Peraza (a 15 km). Na jej trasie leżą dwa punkty widokowe: Lomada del Cabello i Sombrero, a za plecami odwiedzającego pojawia się sylwetka Teide. Nazwa pochodzi od rodzimych mieszkańców wyspy, którzy zabili krwiożerczego hrabię o nazwisku Hernán Peraza, zarządcę wyspy. Dwieście metrów dalej leży punkt widokowy La Laja, wznoszący się nad głębokim wąwozem, który ma swe ujście w zbiorniku wodnym Izcagüe.

Z tego punktu widokowego inaugurowanego w 2010 r., rozpościera się wspaniały widok na Dolinę Orotava, plantację bananów, Puerto de La Cruz i Los Realejos. Można stąd również podziwiać wulkany El Fraile, Las Arenas i El Teide.

Ta mała miejscowość, leżąca w Parku krajobrazowym Chinijo, jest uznawana za jedną z najpiękniejszych na wyspie. Słynie z nieasfaltowanych ulic, białych domów i spektakularnych widoków na archipelag Chinijo oraz Risco de la Famara, którego pionowe ściany znajdują się po jednej strony wioski i u którego stóp leży Famara, jedna z najpopularniejszych miejscowości na wyspie.

Położona w północnej części, 2 km od El Mocanal, miejscowość zawdzięcza swoją nazwę dawnej księżniczce Bimbache, która zdradziła swój lud z miłości do kastylijskiego żołnierza. W Guarazoca można wciąż zobaczyć stare prasy do wina oraz typowe, sześcienne domy. W tej wiosce znajduje się słynny Mirador de la Peña, zaprojektowany przez znanego artystę z Lanzarote, Césara Manrique, i wpisany na listę Dziedzictwa Kulturowego. To bez wątpienia jedno z obowiązkowych miejsc, aby podziwiać wspaniały widok na Valle del Golfo, Roques de Salmor i szczyt.

Ta trasa przywraca pamięć o czasach, gdy Alajeró przekształciło swoje wzgórza w potężny krajobraz rolniczy. Duże zapory w okolicach Antoncojo —Sao, Cascajo, Antoncojo i Cardones— opowiadają o epoce, w której wodę gromadzono za kamiennymi murami, aby wspierać uprawy eksportowe na wymagającym terenie.

To doświadczenie pokazuje, jak na suchym obszarze woda stała się motorem życia i organizacji społecznej. Trasa prowadzi przez kluczowe miejsca —Imada, Guarimiar, Targa— gdzie powstawały źródła, kanały nawadniające i ścieżki, które wyznaczały rytm rolniczy gminy. Szlak pomaga zrozumieć, jak każda kropla determinowała osadnictwo, uprawy i style życia.

Ta krótka trasa bada obszar, który ukształtował tradycyjne pasterstwo i historyczną produkcję sera w Alajeró. Wśród dawnych klepisk zbożowych, terenów wypasowych i ścieżek biegnących przez tarasy odwiedzający odkrywa głęboką więź między krajobrazem a sposobami przetrwania w gminie.