Barranco de Masca

Tradycyjne domy na skraju wąwozu w Teno

Masca to bez wątpienia najbardziej znana i najczęściej odwiedzana miejscowość w Parku Wiejskim Teno. Jej nieliczne domy stanowią schronienie dla zaledwie 100 osób i stoją na brzegu, w kształcie litery V, głębokiego wąwozu w górach Teno, w zachodniej części wyspy Teneryfa. Potężne skały o wyzywających wierzchołkach, które otaczają kompleks, wywołują w odwiedzających poczucie, że są oddaleni o lata świetlne od zgiełku zabieganego życia w mieście i jego trosk.

Architektura domów w Masca jest prosta i wyborna: dachy dwu- i czterospadowe z zakrzywionymi dachówkami, grube mury z bazaltu i zaprawy oraz drzwi ze szlachetnego drewna. Warto odwiedzić małą pustelnię z XVIII wieku w dzielnicy La Piedra i miejscowe restauracje oferujące dania kuchni lokalnej. Wioska jest także punktem końcowym trudnej wędrówki przez wąwóz Masca o różnicy wysokości 726 metrów i długości 4,5 kilometra.

Krótko po opuszczeniu wioski, drewnianym mostem po raz pierwszy przechodzimy na drugą stronę koryta rzecznego wąwozu. Począwszy od tego miejsca, trasa będzie przeskakiwać z jednej strony koryta rzeki (napełnionego wodą w zależności od pory roku i ilości opadów) na drugą. Skały zajmujące koryto rzeki są okrągłe i gładkie na skutek ciągłej erozji. Dlatego też przy jego przekraczaniu będziemy musieli zachować szczególną uwagę i ostrożność.

Ogrody te są już ostatnim przykładem działalności ludzkiej zanim wkroczymy w bardziej zagłębione części wąwozu, gdzie nie ma już miejsca na uprawy. Tutejsze rolnictwo służyło zaspokojeniu własnych potrzeb. W istocie, wioska zajmuje tereny na szczycie, mniej nadające się pod uprawy, pozostawiając zbocza na uprawy tarasowe.

Ta mała zapora zbiera wody z obszarów La Vica, wąwozu Madre del Agua i samego wąwozu Masca, którym schodzimy. Jeśli przyjrzymy się dobrze, po lewej stronie koryta rzecznego ujrzymy kanał, który doprowadzał wodę do niewielkich poletek uprawnych położonych w dolnej części wąwozu.

Przy zaporze rozpoczyna się bardziej zamknięta i węższa strefa wąwozu. Jest to odcinek najbardziej niebezpieczny ze względu na zagrożenie oderwania się skał, jako że znajdujemy się między pionowymi ścianami o wysokości setek metrów.  Trasa jest teraz bardziej skomplikowana, przechodzi z jednej strony koryta rzecznego na drugą. Jeśli spojrzymy w górę, zobaczymy ogromne ściany poddane erozji, skręcające się wokół kapryśnego biegu koryta.

W tym miejscu, widząc kształty skał, możemy puścić wodze fantazji.

Bardziej łagodne zbocze zostało przekształcone w małe poletko uprawiane tarasowo, podlewane wodą z wąwozu. Robi wrażenie praca włożona w przekształcenie tego miejsca w teren uprawny. Oglądając się za siebie, ujrzymy spektakularny otwór w skale, który w szczególnie plastyczny sposób mówi nam o procesach erozyjnych występujących w tym wąwozie.

Plaża Masca jest typowym przykładem plaży położonej u wylotu wąwozu. Większą część linii brzegowej stanowią kamienie, choć posiada też strefy piaszczyste, zależące od pływu i pogody. Po obu stronach znajdują się imponujące klify Los Gigantes (giganci), które -wysokie na czterysta metrów- strzegą tej rajskiej zatoczki, gdzie możemy odpocząć i wykąpać się po odzyskaniu sił.