Caldera Blanca

Wulkaniczna trasa trekkingowa na wyspie Lanzarote

Położony w centrum wyspy Lanzarote szlak turystyczny Caldera Blanca przecina jeden z rejonów krasowych z licznymi formacjami ze skał magmowych, powstałymi w wyniku erupcji wulkanicznych, do których doszło pomiędzy rokiem 1730 a 1736. Jej dwa centralne elementy, Caldereta i Caldera Blanca, pochodzą od dwóch dawnych, ukształtowanych przez poprzednie wybuchy stożków. Caldera Blanca jest jednym z głównych wzniesień na wulkanicznych łańcuchach środkowej części wyspy.

Szlak turystyczny dostępny dla wszystkich wędrowców

Trekking po trasie wędrownej Caldera Blanca rozpoczyna się przy kościele Iglesia de los Dolores, siedzibie patronki wyspy. Trasa położona jest na północnym krańcu wyspy, wyznaczającym koniec jednego z języków lawy wulkanu Timanfaya. Tu znajduje się początek dziesięciokilometrowej drogi bez dużych przewyższeń, która łączy szlak turystyczny z odcinkami drogi polnej i asfaltowej. Trwająca trzy godziny trasa jest przystosowana do wszystkich wędrowców. Aby ją przemierzyć, warto zadbać o odpowiednie ubranie i obuwie, nie zapominając o ochronie przeciwsłonecznej oraz napojach.

Długość
9,97 km
Public transport
Localidad
Tinajo
Downloadable files selection
Archivos
Imagen Archivo
Título Fichero
Caldera Blanca
pdf

TENERIFE

TENERIFE

GRAN CANARIA

GRAN CANARIA

FUERTEVENTURA

FUERTEVENTURA

LANZAROTE

LANZAROTE

LA GRACIOSA

LA GRACIOSA

LA GOMERA

LA GOMERA

LA PALMA

LA PALMA

EL HIERRO

EL HIERRO
No te lo puedes perder
Imagen
Subtítulo
Caldera Blanca, Lanzarote
Título
Nuestra Señora de los Volcanes

Obszar, w którym posadowiony jest ten kościół, ma bezpośredni związek z powyższą nazwą, gdyż to właśnie tutaj dobiegło końca jedno z północnych rozgałęzień lawy wulkanicznej w wyniku erupcji, jaka miała miejsce w XVIII wieku. Wznoszący się na skalistym cyplu w pobliżu ww. świątyni krzyż wyznacza tenże punkt; stąd wywodzi się nazwa czczonej w tym kościele patronki wyspy, Nuestra Señora de los Dolores, znanej powszechnie jako Virgen de los Volcanes (Maryja Dziewica Wulkaniczna).

Imagen
Subtítulo
Caldera Blanca, Lanzarote
Título
Molino de sangre (Krwawy młyn)

Przechadzając się po ulicach Mancha Blanca naszym oczom ukazują się pozostałości dawnego młyna rolniczego, znanego jako krwawy młyn. Te młyny występowały bardzo powszechnie, choć ten właśnie jest jednym z dwóch, jakie pozostały obecnie na terenie gminy Tinajo. Krwawe młyny, wywodzące się z epoki Rzymian, działały za sprawą zwierząt pociągowych, które wprowadzały w ruch centralny wał obracający koła młyńskie za pośrednictwem kół zębatych.

Imagen
Subtítulo
Caldera Blanca, Lanzarote
Título
Malpaís

Wybuch wulkanu w 1730 roku zajął cały środkowy sektor wyspy, zrównując z ziemią około 30 wiosek i najlepsze strefy rolnicze wyspy Lanzarote. Dlatego cały centralno-zachodni sektor wyspy stanowi obecnie tzw. „malpaís”, tj. zespół formacji powstałych w wyniku niedawnych rozlewów magmy, na którym jest praktycznie niemożliwe prowadzenie jakiejkolwiek działalności.

Możemy tego osobiście doświadczyć przechodząc przez ten obszar: jest to chaotyczny i skomplikowany teren z formacjami magmowymi rozmaitych kształtów, piętrzącymi się bez ładu i składu wokół szlaku

Imagen
Subtítulo
Caldera Blanca, Lanzarote
Título
Podkowa

Pierwszy stożek wulkaniczny, jaki napotykamy na terenie La Caldereta. Przy wchodzeniu do gardzieli krateru zobaczymy, że posiada on idealny kształt podkowy, gdyż jest to krater otwarty w kierunku, w którym nastąpił wypływ lawy. Zaobserwujemy zmianę koloru i jego bardziej wymodelowane kształty, gdyż odpowiada on okresowi wulkanicznemu poprzedzającemu erupcje w Timanfaya.

Wyrazem wykorzystania tego obszaru do celów hodowlanych są budowle wykonane z suchego kamienia na zapadlisku krateru, pozostałości zbiornika wodnego i szereg zagród na najbliższym kraterowi krańcu „malpais”

Imagen
Subtítulo
Caldera Blanca, Lanzarote
Título
„Zakochany pasterz”

U stóp Caldera Blanca zespół zagród wybudowanych z suchego kamienia pokazuje nam, że jedynym celem, do którego ludzie wciąż wykorzystują ten teren, jest hodowla zwierząt; najprawdopodobniej będziemy mogli zobaczyć pasące się wewnątrz kaldery kozy.

Jedna z zagród ma kształt serca - stąd nasz „zakochany pasterz” - i będziemy się jej mogli lepiej przyjrzeć podczas wspinaczki po zboczu wulkanu.

Imagen
Subtítulo
Caldera Blanca, Lanzarote
Título
La gran caldera

Caldera Blanca to stożek wulkaniczny o prawdopodobnie hydromagmowym pochodzeniu, tj. powstały w wyniku erupcji, w której lawa wchodzi w kontakt z wodą.  Wulkan ten przynależy do tzw. serii III, poprzedzającej najmłodsze erupcje wulkaniczne, przy czym jest to jeden z najwyższych wulkanów centralnej strefy wyspy. Wnętrze krateru było dawniej wykorzystywane do celów uprawnych, gdyż jego dno jest względnie płaskie

Jego nazwa wywodzi się z efektu powierzchniowego zwapnienia - procesu, w wyniku którego ulega stwardnieniu powierzchnia wulkaniczna - i nadającego mu charakterystyczny, białawy odcień, dzięki któremu wyróżnia się spośród pozostałych elementów krajobrazu.

Imagen
Subtítulo
Caldera Blanca, Lanzarote
Título
Widok na Timanfaya

Z najwyżej położonego brzegu wulkanu Caldera Blanca, na południowym zboczu, rozciąga się wspaniały widok na kompleks wulkaniczny Timanfaya.

Możemy bardzo wyraźnie zaobserwować wyosiowanie pasma Gór Ognistych (Montañas de Fuego) z pozostałymi kraterami powstałymi w wyniku najdłuższej w historii Wysp Kanaryjskich erupcji wulkanicznej.  Na horyzoncie majaczą łańcuchy wulkaniczne należące do wszystkich trzech potężnych faz erupcyjnych: Macizo del Fuego, Montañas del Fuego i Pico Partido, choć my postrzegamy je jak jeden jedyny kompleks wulkaniczny.

Imagen
Subtítulo
Caldera Blanca, Lanzarote
Título
Tak było przedtem

Schodząc zachodnim zboczem wulkanu Caldera Blanca, przed udaniem się w drogę powrotną, napotykamy kotlinę, dzięki której możemy sobie wyobrazić, jak wyglądało centrum Lanzarote zanim nastąpiły erupcje w XVIII wieku.

Erupcja, jaka miała miejsca w latach 17030-36, zniweczyła 30% powierzchni wyspy, strefy o najwyższym stopniu produktywności rolniczej, i sprawiła, że jedna trzecia zamieszkującej wyspę ludności opuściła jej terytorium. Można bardzo łatwo spostrzec kontrast pomiędzy tą strefą, dziś oddzieloną przez „malpais”, i najmłodszymi formacjami magmowymi, przez które będziemy przechodzić w drodze powrotnej.

Zrównoważony rozwój
Sostenibilidad
- Nie pozostawiaj żadnego rodzaju śmieci w środowisku naturalnym, również niedopałków papierosów. Pozostawianie resztek jedzenia sprzyja rozmnażaniu się gryzoni i kotów, stanowiących zagrożenie dla innych gatunków.
- Nie karm zwierząt ani ich nie płosz. Jeśli zobaczysz zranione zwierzę, prosimy powiadomić służby ratunkowe, dzwoniąc pod numer 112.
- Nie zabieraj ze sobą kamieni lub innych elementów środowiska naturalnego. Nie wprowadzaj zmian do środowiska, jak np. poprzez układanie stosów z kamieni.
- Podążaj wyznaczonym szlakiem i nie wchodź do obszarów zabronionych. Wyjście poza szlak powoduje szkody w środowisku naturalnym i może stanowić zagrożenie dla Ciebie i Twoich towarzyszy.
- Weź psa na smycz. Jest to bezpieczniejsze.
- Nie hałasuj (głośna muzyka, krzyki, itd.).
3
54784
10 13
262
10045