Park Wiejski Nublo

Romantyczny zachód słońca w cieniu Nublo

Nublo to monolit w kształcie graniastosłupa wulkanicznego pochodzenia o wysokości jakiś 80 metrów, uformowany w naturalny sposób poprzez erozję otaczającego materiału i położony w centrum wyspy Gran Canaria. Plemiona w epoce neolitu, które zamieszkiwały wyspę ponad 500 lat temu, uważały górę podtrzymującą ten głaz, przypominającego maczugę, jako święte miejsce. Dla współczesnych mieszkańców stanowi on symbol Gran Canaria i zakątek do oglądania romantycznych zachodów słońca na tle lesistych i spokojnych szczytów wyspy.

Do podstawy tej skały na wysokości 1750 metrów dochodzi się krótką ale stromą ścieżką, która prowadzi od drogi GC-600 i łączy Nublo z jego dwoma niewielkimi skałami satelickimi o fantazyjnych kształtach: El Fraile i La Rana. Wjazd popołudniem gwarantuje wspaniałe zachody słońca w morze chmur na tle Teneryfy i Oceanu Atlantyckiego. Doskonały moment do przypomnienia pamiętnej piosenki kanaryjskiego kompozytora Néstor Álamo: „Sombra del Nublo, riscales los de Tejeda, cadena de mis montañas, montañas las de mi tierra... (Cieniu Nublo, miejsca skaliste Tejeda, pasma moich gór, góry mojej ziemi…)”.

Muzeum w pobliżu świętej skały Tejeda

Centrum dla odwiedzających skały Bentayga jest najlepszym miejscem do zaplanowania i rozpoczęcia odwiedzin w Parku Wiejskim Nublo. Personel tego nowoczesnego muzeum może polecić najlepsze opcje dla podziwiania najwspanialszego obszaru przyrodniczego na Gran Canaria. Dodatkowo, ten nowy i elegancki obiekt wytłumaczy interesującą historią naturalną i człowieka, jaka związana jest ze skałą Bentayga, głazu podtrzymywanego przez blisko piramidalną górę, uważaną za świętą przez dawnych mieszkańców Wysp Kanaryjskich.

Centrum mieści się na drodze GC-671 w pobliżu miejscowości Tejeda, po środku tej wyspy. Po zaparkowaniu odwiedzający może podziwiać z punktu widokowego tego ośrodka imponujący widok na kalderę Tejeda i skałę Nublo. Po wejściu do środka zaczyna się bardzo ciekawa trasa z wystawami, panelami i ośmiominutowym filmem wideo. Po jego opuszczeniu krótka ścieżka wspina się w kierunku skały Bentayga i przechodzi obok ‘almogarén’, gdzie dawni mieszkańcy prawdopodobnie odprawiali swoje rytuały religijne.

Turystyka piesza po sztucznych jeziorach na Gran Canaria

Można by powiedzieć, że Gran Canaria jest wyspą zbiorników wodnych i że niektóre z najlepszych pejzaży tej wyspy są związane z tymi sztucznymi jeziorami. Stąd, jedna z najbardziej popularnych wypraw w obrębie Parku Wiejskiego Nublo to szlak pieszy, który przechodzi przez trzy największe zapory wyspy, pokonując imponujące wąwozy i biegnąc obok lasów palmowych i sosnowych, które okazują oczom odwiedzającego krajobrazy jak z najlepszego kalendarza zdjęć przyrody. 

Ta kolista trasa licząca sobie 15 kilometrów długości o niskim stopniu trudności przechodzi przez zapory: Chira, Soria i Cueva de las Niñas, dwie z który są włączone do Parku Wiejskiego Nublo jako główne szlaki po wąwozach na południu tej wyspy. Punktem wyjścia jest charakterystyczny ściana oporowa w Chira, a jednym z najładniejszych postojów jest wodospad Caidero de Soria. Zalecane jest przełożenie tej wycieczki jeżeli obficie padał deszcz we poprzednich tygodniach lub jeżeli prognoza pogody przewiduje opady.

Poczuć tradycję w Parku Wiejskim Nublo

Mimo nielicznych osad Parku Wiejskiego Nublo na Gran Canaria gromadzą one fascynujące tradycje i smakowite produkty. Pierwszy postój na trasie po tradycjach to miejscowość Tejeda, w centrum wyspy, w której lokalne migdały są wykorzystywane do słynnych marcepanów i ptasiego mleczka. W tutejszym Centrum Roślin Leczniczych można nauczyć się dawnych technik zdrowotnych, a na codziennym targowisku zakupić słodycze i sezonowe owoce.

Następny przystanek to zachodnie miasteczko Artenara, gdzie przygotowuje się wspaniałą potrawę warzywną z kukurydzą i lokalne ziemniaczki oraz w której jedno z ostatnich wędrujących stad owiec produkuje mleko dla doskonałego sera. W dwóch miejscowościach w pobliżu Artenara przetrwały odpowiednio szczególne zawody: w domach-jaskinich w Acusa wyrabiane są szczotki z liści palmowych, a w Centrum Locero w Lugarejo wytwarzane są wyroby garncarskie w przedhiszpańskim stylu: bez koła garncarskiego i bez pieca.

Kontynent botaniczny w miniaturze

Flora Wysp Kanaryjskich to wspaniała anomalia na skalę światową, zachowana dzięki odizolowaniu geograficznemu i ochronie tych obszarów. Przykładem tej ochrony jest Park Wiejski Nublo. Na jego terenie występuje jakiś 308 gatunków roślin i grzybów, których 51 żyje tylko na Wyspach Kanaryjskich w sposób naturalny, a jeden znajduje się tylko w tym parku. Dodatkowo jego ukształtowanie terenu obejmujące szczyt aż po wybrzeże mieści ogromną różnorodność środowisk naturalnych.

W pobliżu Cruz de Tejeda (o 1949 metrach wysokości), najwyższym szczycie tej wyspy, odnajdziemy lasy sosny kanaryjskiej o orzeźwiającym cieniu. Schodząc wąwozami możemy oglądać wierzby wzdłuż koryta i kobierce roślin chwytające się głazów na skalnych ścianach. Również zobaczymy pojedyncze egzemplarze autochtonicznych pistacji kleistych i palm. A dużo niżej, tam gdzie doskwiera upał, otaczają nas krzaki pustynnych roślin takich jak wilczomlecze, Euphorbia balsamifera i Euphorbia canariensis. Reasumując pełen kontynent botaniczny w miniaturze.

Wspiąć się na Cruz de las Nieves i zejść na Güi Güi

Po 26.000 hektarach Parku Wiejskiego Nublo na Gran Canaria przechodzą wszelkiej długość, wszelkiego nachylenia i stopnia trudności ścieżki. Klejnotem wśród nich jest podejście na samą skałę Nublo. Niemniej jednak inne ważne cele można zdobyć w ramach pieszych wyczynów, jak najwyższy punkt na tej wyspie, szczyt Las Nieves (na wysokości 1949 m), położony w odległości 3,7 kilometrów od doskonałego miejsca do rozbicia namiotu w Llanos de la Pez, w górzystym centrum tej wyspy.

Inną popularną ścieżką ale o umiarkowanym stopniu trudności i 12 kilometrach (tam i z powrotem) to ta, która wyrusza z miasteczka Tasartico, opada pomiędzy krzakami utworzonymi z gęstych wilczomleczy, Euphorbia balsamifera i Euphorbia canariensis, oraz dochodzi do dziewiczej plaży Güi Güi na zachodnim wybrzeżu wyspy. Inny szlak o podobnej długości łączy szczyty Cruz de Tejeda i Cruz de María wzdłuż linii łańcucha górskiego jaki dzieli zbocze północne od południowego, a gdzie wiatry pasaty mają w zwyczaju wiać pociągając za sobą chmury na wysokości piechura.