Park Wiejski Frontera

Słynny pokrzywiany jałowiec z El Hierro

Na zachodnim krańcu wyspy El Hierro mieści się las o stuletnich drzewach, których niesamowita zdolność dostosowania się do żywiołów sprawia, że odwiedzający poczuje się znikomym. Chodzi tutaj o El Sabinar, otwarty las autochtonicznych jałowców o nachylonych i powykrzywianych pniach w związku z atakami wiatru. Ten naturalny klejnot mieści się na wspólnotowych pastwiskach z wolno chodzącymi krowami i owcami, niedaleko sanktuarium N.M.P. los Reyes. Po pozostawieniu samochodu na parkingu odwiedzający przekona się, że konkretnie jedno drzewo zwróci jego szczególną uwagę, to Sabina z El Hierro, wspaniały egzemplarz, który podobny jest do tancerki, która zgina się do tyłu i rozpuszcza swoje włosy po ziemi. Jego nie do pomylenia kształt jest jednym z symboli tej wyspy i zdolności do przystosowania się oraz piękna ludzi zamieszkujących Park Wiejski Frontera i pozostałą część wyspy El Hierro.

Wędrować tradycyjnymi trasami na El Hierro

Spokój jaki panuje na południowym-wschodzie wyspy EL Hierro, gdzie znajduje się Park Wiejski Frontera, sprawia, że wędrowanie po jego licznych szlakach pieszych jest prawdziwą przyjemnością. Ostre stromizny wielu odcinków są wynagradzane zdumiewającymi widokami i całym czystym powietrzem jakie się pragnie. Niektóre z tych ścieżek nadal są używane w trakcie tradycyjnych świąt jak sławna trasa pielgrzymkowa w celu Zniesienia N.M.P. los Reyes, obecnie zintegrowana w GR-131.

Dla odkrycia tej sieci zalecana się wyruszyć z la Hoya del Morcillo, strefy kempingowej położonej po środku lasu sosny kanaryjskiej i w pobliżu miejscowości El Pinar. Stamtąd można odkryć różne odcinki PR-EH 1: ten, który prowadzi do południowej miejscowości rybackiej La Restinga, ten, który przechodzi orzeźwiającymi lasami wawrzynowymi w Mencáfete na północnym zboczu parku i te, które nas zaprowadzą do robiących wrażenie zatok Las Playas i Frontera.

Południk zerowy był na El Hierro

Najbardziej na zachód wysuniętym punktem na Wyspach Kanaryjskich i wyspy El Hierro jest czerwonawe pole lawowe i kraterów wulkanicznych po środku tego, co wydaje się być prostą latarnią na biało-zielonym budynku. To latarnia Orchilla, która wyznaczała południk zerowy naszej planety przez 250 lat przed południkiem Greenwich. Oprócz tego, jej światło było pierwszym znakiem dotarcia do ziem europejskich jakie widzieli konkwistadorzy powracający z Ameryk na Wyspy Kanaryjskie.

W sąsiedztwie latarni widoczne są formacje lawowe o kapryśnych kształtach, korytarze wulkaniczne możliwe do zwiedzania i ogromne wilczomlecze (Euphorbia balsamifera) w formie kandelabra. Najbardziej ciekawscy będą z pewnością chcieli zobaczyć pobliski zabytek poświęcony południkowi zero i zwrócić się o zaświadczenie ich wizyty do Stowarzyszenia Turystycznego tej wyspy. A po dotknięciu stopą dawnego południka można wziąć sąsiednią drogę HI-500 w kierunku Taibique i odwiedzić egzotyczną czerwoną plażę żwirową pochodzenia wulkanicznego El Verodal.

Centrum dla odwiedzających dot. 'bimbaches'

El Julán to ogromne zbocze lawowe, jakie opada do zatoki Mar de las Calmas, na południu El Hierro i na którym znajdują się najlepsze grawerowania skalne jakie pozostawili 'bimbaches', przedhiszpańskie plemiona jakie zamieszkiwały tę wyspę. W tym miejscu oddalonym od gwaru miejskiego odwiedzający nie jest w stanie dostrzec ani jednego budynku ani żadnej drogi asfaltowej. Przyroda wydaje się wchłonąć aż po ostatni ślad cywilizacji. Niemniej jednak, na jednym z rozgałęzień drogi HI-400 znajduje się zamaskowane centrum objaśniające Park Kulturowy El Julán. W jego salach ekspozycyjnych wyjaśnia się znaczenie ekonomiczne, kulturowe i polityczne, jakie miało to miejsce dla dawnych mieszkańców. Dodatkowo, indywidualny ekspert pokieruje odwiedzających po trasach biegnącymi przez osiem kilometrów, aby dotrzeć do grawerowań Los Letreros i Los Números, czyli do 'tagoror' - dawnej przestrzeni do zgromadzeń 'bimbaches' i do wielu innych interesujących miejsc.

Świątynia patronki El Hierro w La Dehesa

Figurka, która jest najbardziej siostrzana niewielkiej ludności El Hierro to ta, ich patronki N.M.P. los Reyes (od Króli). To wezwanie maryjne otrzymało swoją nazwę w dniu Trzech Króli czyli Objawienia Pańskiego, 6 stycznia, gdyż tego dnia w 1546 roku mieszkańcy wyspy otrzymali tę niewielką drewnianą rzeźbę Marii Panny. Był to prezent od statku, który się kierował do Ameryki a którego mieszkańcy tej wyspy wyratowali. Figurę Marii Panny przechowuje się w sanktuarium wyspy N.M.P. los Reyes. Ta skromna i surowa świątynia znajduje się pośród łagodnych wzgórz pokrytych wrzosem La Dehesa, strefą wspólnotowych pastwisk na wysokości 600 metrów w części zachodniej wyspy i Parku Wiejskiego Frontera. Postój tutaj w drodze do powykrzywianych jałowców lub punktu widokowego Bascos pokrzepia duszę.

Nurkowanie i świeża ryba na południu El Hierro

Naprzeciwko południowego wybrzeża Parku Wiejskiego Frontera znajduje się skarb morski o zaskakującym bogactwie. Rezerwat Morski La Restinga-Mar de Las Calmas położony jest obok najbardziej wysuniętego na południe punktu wyspy El Hierro, w szerokiej i niezmąconej zatoce znanej jako Morze Spokoju. Jego 750 hektarów intensywnego błękitu to raj dla nurków, fotografów podmorskich i dla miejscowych rybaków łowiących tradycyjnymi metodami. Niewielka flota statków o sieciach rybackich szanujących środowisko naturalne, która łowi w rezerwacie, wypływa z pobliskiego portu La Restinga. Tutaj również cumują jednostki, które zabierają grupy nurków w poszukiwaniu smukłych mant, korpulentnych serioli i skrytych muren. Po południu rybacy, nurkowie i turyści gromadzą się w restauracjach La Restinga przed daniem z vieja (gatunek papugoryby) lub kabryla i szklaneczką wybornego białego wina tej wyspy.