Od najwyżej położonych terenów Parku Narodowego Garajonay aż do morza, Hermigua jest niczym zielony dywan porośnięty wawrzynolistnym lasem, gajami palmowymi i bananowcami. Całkowicie otoczona przez dwa zbocza wykorzystywane do upraw, już przy pierwszym poznaniu oferuje olśniewający krajobraz, gdzie gra kolorów sprawia, że odwiedzający to miejsce turyści są oczarowani. Hermigua to przyroda, przygoda i historia serwowane w równych proporcjach.
Historia Hermigui
Położona w dolinie o tej samej nazwie, Hermigua zajmuje północno-wschodnią część wyspy La Gomera. Jej historia sięga początku XVII wieku, kiedy to pierwsi osadnicy zbudowali kościół i klasztor Santo Domingo w dolinie Valle Alto. Później, wraz z budową kościoła Nuestra Señora de la Encarnación, powstała Valle Bajo. Obie wraz ze stolicą pozostają trzema najważniejszymi punktami w Hermigua.
Obecnie Hermigua liczy 1775 mieszkańców, którzy zamieszkują prawie 40 km², znacznie mniej niż w latach 40. XX wieku, kiedy to liczba mieszkańców wynosiła sześć tysięcy. Ludność zajmuje się głównie rolnictwem, a przynajmniej tak sytuacja przedstawiała się przez większą część lokalnej historii. Pojawienie się turystyki aktywnej napędziło lokalne firmy i usługi, chociaż uprawy winorośli i bananów nadal stanowią główną działalność gospodarczą.
W przeszłości miejscem o nadrzędnym znaczeniu był El Pescante, stara przystań, przez którą napływały i odpływały wszystkie wytwarzane na La Gomerze produkty, bądź te, które sprowadzane były zza granicy. Budowa została zwieńczona w 1908 roku, a wyłączona z użycia została pod koniec lat 50., wraz z budową portu San Sebastián. Obecnie nadal jest jedną z atrakcji Hermigui, a jej dzieje to nostalgiczna pamiątka w historii wyspy.
Najlepszy klimat na świecie
Chociaż obecnie Wyspy Kanaryjskie słyną z najlepszego na świecie klimatu, to właśnie Hermigua była pierwszym miejscem, którego klimat na początku XX wieku został za taki uznany przez międzynarodowych naukowców i meteorologów pochodzenia angielskiego, niemieckiego i belgijskiego. Do tego nawiązuje i tym szczyci się plakat przy wjeździe do miasta. Łagodne temperatury utrzymujące się przez cały rok w połączeniu z wpływem wiejących w tej strefie pasatów sprawiają, że w gminie Hermigua w zimie temperatura rzadko spada poniżej 18 stopni, z kolei w najgorętsze dni lata nie przekracza 27.
Jeśli do klimatu dodamy spektakularne lokalne plaże, nie sposób będzie odmówić sobie chwili odprężenia. Jednym z miejsc, które najbardziej się do tego nadają, jest Playa de la Caleta. Jest to plaża z czarnym piaskiem, oddalona o piętnaście minut jazdy samochodem od doliny Valle de Hermigua, skąd można podziwiać imponujące widoki na Teide. Ponadto znajdują się tam kiosk-bar i miejsca piknikowe, łazienki, prysznice, a nawet boiska do gry w siatkówkę plażową. Kolejną opcją jest plaża Santa Catalina, która oferuje możliwość surfowania w niemalże dzikim środowisku. To idealna dziewicza plaża, aby się na chwilę zgubić.
Magia lasu wawrzynolistnego
Ważna część Parku Narodowego Garajonay znajduje się w dolinie Hermigua. Pokryta wawrzynolistnym lasem, jest idealnym miejscem do fotografowania, a jednocześnie pozostaje parkiem, który można zwiedzać, przemierzając sieć szlaków pieszych przecinających wyspę. To obszar chroniony, porośnięty roślinnością z okresu trzeciorzędu, co sprawia, że spacer po lesie zmienia się w prawdziwą podróż w czasie.
Doskonałym przykładem w dolinie Hermigua jest las w el Cedro. Widoki są spektakularne, ale podczas tej wyprawy angażowane są też pozostałe zmysły: węch, dotyk i słuch także czerpią przyjemność z niekończących się połaci lasu. To idealne miejsce na spotkanie z magią dzięki wawrzynolistnym lasom i florze okalającej ścieżkę, której zawsze towarzyszy strumień wody wypływający przez cały rok. Na końcu trasy, przy wyjściu z Parku Narodowego, znajduje się Caserío del Cedro, gdzie można się zatrzymać i przenocować w autentycznym wiejskim otoczeniu, pośród natury i harmonii.
Po drodze można również znaleźć Pustelnię Matki Bożej z Lourdes, budowlę, która przeistacza się w epicentrum uroczystości ku jej czci w ostatnią niedzielę sierpnia. Wierzący z całej wyspy przyjeżdżają tu, aby wspólnie świętować i oddać cześć Dziewicy, która przemierza podczas procesji las aż do wioski przy akompaniamencie bębnów, kastanietów i tradycyjnych tańców.
