Jaka jest historia tego legendarnego drzewa? W czym tkwiła jego tajemnica? Dlaczego było tak ważne dla bimbaches, dawnych mieszkańców El Hierro? Setki lat temu życie na tej niezwykłej wyspie nie należało do łatwych, a wszystko przez brak naturalnych źródeł wody, rzek czy studni. Na szczęście istniało święte drzewo Garoé, które stało się prawdziwym źródłem życia dla całej lokalnej społeczności.
Historia pierwszych mieszkańców El Hierro mogła potoczyć się zupełnie inaczej i znacznie szybciej dobiec końca, gdyby nie Garoé, czyli majestatyczne, wiecznie zielone drzewo til (z rodziny wawrzynowatych), uznawane przez wieki za główne, a być może wręcz jedyne źródło wody pitnej na całej wyspie. Rosło ono na wysokości 1000 metrów nad poziomem morza i miało moc wywoływania deszczu spod swoich liści. Co więcej, jego nazwa pochodzi z języka Guanczów i oznacza rzekę. Bimbaches (pierwsi mieszkańcy wyspy) gromadzili każdą kroplę wody spływającą z liści Garoé. Wykorzystywali do tego bukłaki, wydrążone pnie oraz niewielkie baseny zbudowane wokół drzewa. To źródło nie tylko zaspokajało ich pragnienie, ale także pozwalało poić zwierzęta gospodarskie i uprawiać zboża, takie jak jęczmień.
Drzewo okazało się również wybawieniem dla Hiszpanów, którzy przybyli na El Hierro. Brak wody pitnej sprawiał, że załogi zaczynały cierpieć z powodu odwodnienia. Wtedy pewna młoda dziewczyna z lokalnej społeczności podarowała im „owoc” deszczowego drzewa, ratując tym samym życie andaluzyjskiego żołnierza, w którym była zakochana. Kilka wieków później, w 1610 roku, potężny huragan nawiedził wyspę i zniszczył to legendarne drzewo. Choć od tamtego wydarzenia minęło już ponad 400 lat, Garoé jak nigdy dotąd pozostaje obecne w sercach mieszkańców El Hierro. Drzewo zostało ponownie posadzone w 1949 roku i od tego czasu stało się jednym z najważniejszych symboli wyspy – jego wizerunek widnieje nawet na lokalnej fladze. Powstało także Centrum interpretacji dziedzictwa, w którym odwiedzający mogą zgłębić historię Garoé i poznać fascynujące szczegóły związane z jego legendą.
Prawdziwy sekret tego niezwykłego drzewa ma swoje źródło w niebie
Bimbaches (pierwsi mieszkańcy wyspy) mieli całkowitą rację, uznając je za święte. Dzięki swojemu położeniu na dużej wysokości i niezwykłej zdolności kondensowania wilgoci z nisko zawieszonych chmur Garoé miało wyjątkową moc – potrafiło przemieniać mgłę w wodę, dając życie wszystkiemu, co rosło wokół. To fascynujące zjawisko naturalne, znane jako „deszcz poziomy”, w połączeniu z unikalnymi właściwościami wulkanicznej gleby, przyczynia się do powstawania niezwykłych, niemal baśniowych lasów, które porastają najbardziej wysunięte na zachód wyspy archipelagu, takie jak El Hierro i La Gomera.
Śladami bimbaches
Spacer po tych niewielkich oazach stworzonych przez chmury i podziwianie ich nieskończonych odcieni zieleni może stać się niezwykłym przeżyciem. Na wyspie czekają dobrze oznakowane trasy o różnych poziomach trudności. To idealny sposób, by o każdej porze roku odkrywać unikalne kontrasty i naturalne piękno tych wyjątkowych terenów. Dobrym przykładem jest Ruta del Agua, 16-kilometrowa trasa okrężna prowadząca wokół legendarnego drzewa Garoé. To niezwykła wędrówka przez lasy wawrzynowe i tzw. Fayal-Brezal (zarośla z wrzośca), a po drodze można natknąć się na dawne ruiny i kamienne baseny, a także podziwiać spektakularne panoramy z punktu widokowego La Caldera. Jednym z najbardziej fascynujących przystanków jest nowoczesna elektrownia wodno-wiatrowa Gorona del Viento, która zasila całą wyspę El Hierro w energię odnawialną i nazywana jest „Garoé XXI wieku”.
Innym fascynującym sposobem na głębsze poznanie dziedzictwa El Hierro jest wizyta w Parku Kulturowym El Julan, położonym na przeciwległym krańcu wyspy. To miejsce skrywa jedne z najcenniejszych śladów bytności bimbaches, pierwszych mieszkańców wyspy. Znajdują się tu imponujące petroglify, których znaczenia wciąż nie udało się w pełni odszyfrować, a także pozostałości prymitywnych narzędzi i zmumifikowane szczątki.