El Risco de Famara to najciekawszy pod względem botanicznym obszar na Lanzarote. Znajdują się tu liczne endemity, szczególnie na ścianach urwiska. Do tego górzystego terenu, położonego na wysokości 600 metrów n.p.m., często docierają chmury pełne wilgoci i, chociaż prawie nie ma tu roślinności, to jednak możemy zauważyć mchy i porosty, które wykorzystują ten chłód do przeżycia.
Z tego punktu widokowego rozciąga się panorama zbocza, po którym biegnie szlak. Jeśli dobrze się przyjrzymy, zobaczymy ciemniejszy kolor i odgałęzienie lawy na przybrzeżnej równinie. Zdrowy rozsądek przyczynił się do wykorzystania jedynego strumienia lawy pochodzącej z pobliskiego wulkanu La Coronada, który przelał się przez urwisko Famara z tej właśnie, zachodniej strony. Sprawiło to, że dawny klif został odgrodzony i wytyczono drogę na kamieniach, które łagodzą stromość pozostałej części urwiska.
Famara to jeden z dwóch starych masywów górskich na Lanzarote. Znajdując się na równinie, za naszymi plecami możemy zobaczyć klif, gdzie ujrzymy poziome pasy lawy, które nawarstwiły się podczas jego tworzenia przed ponad 10 milionami lat. Ponieważ jest oddalony od morza, uważany jest za klif skamieniałość lub klif paleontologiczny.
Równina po której kroczymy jest obszarem o dużym walorze środowiskowym z uwagi na zachowaną tu oryginalną roślinność.
Ta nizina rozciągająca się pod urwiskiem w czasach aborygenów była używana przez hodowców bydła. Kamienne konstrukcje rozsiane po zboczu wskazują na takie wykorzystanie, które z pewnością było okresowe w związku z przepędzaniem stad w inne miejsce. Oprócz tego, w wyżej położonych strefach przy urwisku znajdują się źródełka, które zapewniały wodę dla ludzi i zwierząt, ponieważ w urwisku Famara znajduje się główne podziemne źródło na wyspie, na ogół bardzo suchej.
Te saliny są najstarszymi na Wyspach Kanaryjskich, z pewnością pochodzenia aborygeńskiego. Pozostawały aktywne do lat 70. wieku XX, a wykorzystywany tu system nosił nazwę dawnej saliny błotnej.
Zajmują powierzchnię 90.000 metrów kwadratowych i na kamienistej plaży posiadają trzy rowy zasilające wielkie piece przy wysokim przypływie, wykorzystując te kanały do zalewania saliny. Wracając kamienistą plażą jeszcze dziś możemy zauważyć rowy.
Wracając, przechodzimy przez tę urokliwą plażę, idealne miejsce do kąpieli, o ile pogoda i warunki morza na to pozwalają, gdyż jest to dziewicza plaża, pozbawiona wszelkich środków bezpieczeństwa.
Co więcej, oprócz jej urody, w otoczeniu plaży znajdziemy doskonałe przykłady roślinności przybrzeżnej, tak zwany słonolubny pas nadbrzeżny, który tworzą rośliny przystosowane do suszy i zasolenia atmosfery. Należą do nich, między innymi, Traganum moquinii, kokkoloba gronowa, ulwa sałatowa i koper morski.
- Nie karm zwierząt ani ich nie płosz. Jeśli zobaczysz zranione zwierzę, prosimy powiadomić służby ratunkowe, dzwoniąc pod numer 112.
- Nie zabieraj ze sobą kamieni lub innych elementów środowiska naturalnego. Nie wprowadzaj zmian do środowiska, jak np. poprzez układanie stosów z kamieni.
- Podążaj wyznaczonym szlakiem i nie wchodź do obszarów zabronionych. Wyjście poza szlak powoduje szkody w środowisku naturalnym i może stanowić zagrożenie dla Ciebie i Twoich towarzyszy.
- Weź psa na smycz. Jest to bezpieczniejsze.
- Nie hałasuj (głośna muzyka, krzyki, itd.).