Camino de la Faya

Trasa rusza ze schroniska Refugio del Pilar, skąd rozpoczyna się również trasa przez pasmo wulkanów (Ruta de los Volcanes). Znajdujemy się w punkcie wyznaczającym początek grzbietu wulkanu Cumbre Vieja, który ciągnie się ku południu wyspy. Będziemy schodzić zachodnim zboczem tego pasma wulkanicznego, którego odcinek początkowy porośnięty jest sosną kanaryjską.

Po przejściu przez tunel utworzony z woskownic, napotykamy na skraju drogi nadgryzioną zębem czasu budowlę. Jej mocno podupadły obecnie stan kryje w sobie wspomnienie lepszej przeszłości, kiedy to miejsce to było znane jako La Venta. Trzeba było się tu zatrzymać podczas wędrówki z jednego zbocza wyspy na drugie. La Venta służyła za miejsce odpoczynku oraz swoisty punkt wymiany informacji z czterech stron lokalnego, wyspowego świata.

Z tego punktu widokowego rozciąga się niesamowity widok na region Breñas, który zyskał tę nazwę z uwagi na istnienie niezwykle bujnych stref roślinnych na obszarze ciepłolubnych lasów, obecnie przekształconych w strefy uprawne. Możemy stąd idealnie zobaczyć obie gminy regionu Las Breñas: Breña Alta i Breña Baja, wraz z usytuowaną w głębi stolicą, Santa Cruz.

Ten biały krzyż niewielkich rozmiarów znajduje się na jednym ze skrzyżowań dróg, na środkowym odcinku trasy Camino de la Faya. Obok krzyża umiejscowiona jest mała chrzcielnica na wodę, która przyczynia się do nadania temu miejscu niemal magicznego charakteru. Dawniej tradycją było znakowanie skrzyżowań krzyżami, jako wyraz obietnicy lub ku pamięci jakiegoś istotnego wydarzenia.

Nisko położone strefy Monteverde na terenie La Palma nadal są wykorzystywane w leśnictwie, obecnie mniej intensywnie niż dawniej.  Wciąż jeszcze część tradycyjnych winorośli stosuje widełkowe wsporniki wykonane z pochodzących z tego lasu „kijków”. Obecnie już właściwie zanikła lokalna produkcja węgla drzewnego. Dawniej bowiem gotowano z użyciem wywodzącego się z tych leśnych terenów węgla drzewnego.

La Fiesta de la Cruz („Święto Krzyża”) odbywa się dnia 3 maja Tego dnia zdobi się krzyże rozstawione na terenie dawnych głównych dróg poszczególnych dzielnic wschodniego obszaru, jak dzieje się w przypadku Villa de Mazo.  Lokalni mieszańcy wspólnie zdobią te krzyże materiałami, kwiatami, papierowymi ozdobami, a nawet biżuterią.

Pejzaż Mazo został ukształtowany przez winorośl i świat wina. Otaczają nas małe parcele z winnicami; na wielu z nich możemy zaobserwować tradycyjną formę uprawy: na kamienistych podłożach lub tzw. „caletas”, gdzie pod grubymi warstwami kamieni szuka się żyznego gruntu, kopiąc rowy, w których sadzi się szczepy. Charakterystyczną cechą tego terytorium są również liczne budowle z suchego kamienia, pokryte dachówkami, z których większość stanowią małe, rodzinne spiżarnie. 

Trasa dobiega końca na wybrzeżu, w przybrzeżnej strefie złożonej z budynków, które mieszkańcy Mazo wykorzystują jako rezydencje wakacyjne. Jest to przykład wybrzeża typowego dla La Palma, z bazaltowymi skałami obmywanymi morską wodą i skromnych rozmiarów plażą, na której można zakończyć wycieczkę, taką jak ta, zażywając kąpieli, jeśli pozwoli na to pogoda i stan morza.