La Gomera: wyspa legend

La Gomera i jej dziewicza przyroda pozwalają wierzyć, że w jej pradawnych lasach i na mglistych szlakach wydarzyć się może wszystko…

Contenido

Tysiące lat na tutejszych ścieżkach pozostawiły na La Gomerze legendy o lasach i czarownicach, o niemożliwej miłości, która stała się wieczna, o demonach, które kuszą wędrowców, oślepiających światłach i źródłach spełniających życzenia. Nie ulega wątpliwości, że spacer po wyspie wśród dziewiczej przyrody we mgle, która towarzyszy nam, gdy podziwiamy makaronezyjski las wawrzynolistny z ery kenozoicznej w Parku Narodowym Garajonay, wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, i kontemplacja bezmiaru oceanu z górskich szczytów ożywiają wyobraźnię i sprawiają, że to, co nierealne może stać się rzeczywistością. Tego rodzaju historie opowiadane są przy ognisku, po dniu pełnym niezwykłych wrażeń na oznakowanych szlakach liczących 650 kilometrów długości, gdzie można podziwiać bogactwo wyspy ogłoszonej przez UNESCO Rezerwatem Biosfery, z aż 17 obszarami chronionymi i gdzie kultywowane są tradycje przodków, takie jak język gwizdów, ogłoszony przez UNESCO niematerialnym dziedzictwem kulturowym ludzkości. Nie przegap tych miejsc, aby znów poczuć, że tutaj wszystko jest możliwe.

Contenido

Spacerując jedną ze ścieżek, które zaczynają się w Roque de Agando, w Los Roques, który stanowi pomnik przyrody w San Sebastián de La Gomera, łatwo zrozumieć, że te kamienne olbrzymy przez wieki uważane były za skamieniałych kochanków, którzy woleli przybrać taką postać niż zrezygnować z bycia razem. Być może wieczność będzie dla nich hojna i pozwoli im kiedyś się połączyć, podczas gdy dziś czuwają i troszczą się o siebie nawzajem. Są to skały pochodzenia wulkanicznego wyrzeźbione w sposób naturalny przez erozję i wywołujące wielkie wrażenie, gdy obserwuje się je w ciszy, która towarzyszy im wraz z otaczającym je makaronezyjskim lasem wawrzynolistnym. W skład pomnika przyrody wchodzi Roque de Agando i jego trzej wyjątkowi towarzysze: La Zarzita, Ojila i Carmona.

Contenido

Legenda, która dała nazwę imponującemu Parkowi Przyrody Garajonay i która właśnie z tego powodu jest opowiadana na wszystkie możliwe sposoby – jak dobre historie, o których się nie zapomina. Według Juana Carlosa Hernándeza, specjalisty ds. dziedzictwa La Gomery, Gara i Jonay „mogli być rodzeństwem z tej samej tubylczej grupy zamieszkującej wyspę, więc nie wolno im było się w sobie zakochać. Ale kto może wydawać rozkazy miłości?”. Dlatego właśnie, przewidziawszy, że czeka ich kara, uciekli do Alto de Garajonay, świętego miejsca, w którym składano ofiary, aby zwrócić się do swoich bogów i wyprosić ich łaskę, w nadziei, że pozwolą im być razem. Jednak ich śladem wyruszyli przeciwni im mieszkańcy wyspy i kiedy kochankowie zostali otoczeni, nie mieli innego wyjścia niż rytualne samobójstwo. Rzucili się więc w przepaść z 1487-metrowego szczytu, najwyższego na La Gomerze. Park znajduje się na centralnym płaskowyżu wyspy, a jego obszar jest podzielony między gminy Vallehermoso, Agulo, Valle Gran Rey, San Sebastián de La Gomera, Alajeró i Hermigua.

Contenido

Zarówno w czasach, kiedy wyspę zamieszkiwali jej rdzenni mieszkańcy, jak i w czasach kolonii, kiedy to La Gomera stała się ostatnim przystankiem Krzysztofa Kolumba przed wyprawą do Ameryki, a nawet dziś na wyspie zjawia się Hirguan. To demon, który przybiera postać pół kozła, pół człowieka i jest wielbiony i kochany, jeśli spotka się go na jednym ze szlaków La Gomery. Na plaży Playa de Santiago, w gminie Alajeró, znajduje się ścieżka, która schodzi na sam skraj wybrzeża, nazywana ścieżką czarnego psa. Inne miejsca, w których można go było zobaczyć, zgodnie z ustną tradycją, znajdują się w pobliżu pustelni Lourdes w Hermigui. Pierwsze europejskie kroniki mówią o tym wcieleniu zła, które wędrowało po wyżynach wyspy, kradnąc bydło i strasząc mężczyzn, kobiety i dzieci.

Contenido

Szlak Vallehermoso-Chorros de Espina, w obrębie Parku Narodowego Garajonay, skrywa tajemnicę, o której wiedzą tylko ci, którzy pili wodę z 7-rynnowej fontanny. Wśród szumiącej wody i wiejących tu pasatów, które wprawiają w ruch roślinny płaszcz pokrywający wyspę, można usłyszeć słynne powiedzenie z La Gomery: „Jeśli napijesz z siedmiu rynien, w ciągu roku weźmiesz ślub”. Zgodnie z dawną tradycją ​​kobiety powinny pić z rynien parzystych, a mężczyźni z nieparzystych, przy czym zawsze należy je liczyć, zaczynając od lewej strony. Jedynie jeśli kobiety chcą zostać czarownicami, powinny pić z rynien przeznaczonych dla mężczyzn. Warto pobrać aplikację Info La Gomera, aby sprawdzić ten i inne oznakowane szlaki, które przecinają wyspę, i liczą aż 650 kilometrów długości.

Contenido

Laguna Grande to miejsce inne niż wszystkie na terenie Parku Narodowego Garajonay, ponieważ jest to jezioro endoreiczne, które nie pozwala rosnąć tu drzewom. Z tego też powodu zawsze pojawiała się we wszelkiego rodzaju opowieściach, chociaż jeśli zapytać o nią mieszkańców La Gomery, zawsze milczą i wkrótce potem ujawniają szacunek, jakim ją obdarzają. W samym sercu parku, otoczona czternastoma kamieniami tworzącymi idealny krąg, którego centrum wyznacza kolejna bryła, usytuowana jest polana, pośród lasu z ery kenozoicznej. A legenda głosi, że spotykały się na niej najważniejsze na całej La Gomerze czarownice.