Monte del Agua

Wioska ta odegrała bardzo istotną rolę w lokalnej historii, gdyż jej port stanowi punkt przejściowy pomiędzy północną i południową stroną wyspy. Była to strefa uprawy zboża, której schyłek na początku XIX wieku przyczynił się do podupadnięcia tejże osady, pełniącej również istotną funkcję jako szlak przepędu bydła.

To niewielkich rozmiarów jeziorko odkrywa przed nami jedną z niespodzianek, jakie czekają na nas w pobliżu Monte del Agua: kompleks jeziorek o nazwie Las Charcas de Erjos, w strefie los Dornajos; są to obszary, na których dawniej wydobywano kruszywa i różnego rodzaju ziemię, i które przekształciły się wilgotne strefy, odgrywające obecnie niezwykle istotną rolę w rozwoju zamieszkującego je ptactwa; przypomina nam o tym to malutkie jeziorko na skraju ścieżki.

Na początku biegnącej w głąb lasu trasy nie można przeoczyć dwóch przykuwających uwagę, wyłaniających się zza zakrętu, kolosalnych sosen. Są to dwaj „intruzi”, gdyż będziemy przechodzić przez las mgły, przechwytujący przepełnione wilgocią chmury pędzone przez pasaty. To właśnie tej wilgoci, ściąganej na ziemię przez bujne gałęzie tych drzew, niniejszy las nie tylko zawdzięcza swoją nazwę, ale stanowi ona również jego rację bytu.

Makaronezyjskie lasy wawrzynolistne to zjawisko noszące nazwę żywej skamieniałości, gdyż zajmowały one teren basenu śródziemnomorskiego od przeszło milionów lat, dopóki na skutek zmian klimatycznych nie znalazły ostatecznego schronienia na Wyspach Kanaryjskich i innych strefach Makaronezji. Znaczenie tego lasu polega na jego zdolności przechwytywania wody, zapobiegania erozji i stwarzania odpowiednich warunków do życia dużej liczbie endemitów, dzięki czemu jawi się on jako obszar odgrywający kluczową rolę w zachowaniu różnorodności biologicznej.

Z tego zakrętu drogi możemy podziwiać widok na wąwóz Los Cochinos, którego wnętrze jest miejscem lokalizacji niektórych z najwspanialszych ostoi lasów wawrzynolistnych obszaru Monte del Agua. Po prawej stronie znajduje się osada Tierra de Trigos, której nazwa sugeruje nam jej rolniczy charakter, nastawiony na uprawę zboża. Centralnym występem zlokalizowanym w tej niewielkich rozmiarów kotlinie jest skała o nazwie Roque de las Moradas. Tamtędy wspinała się droga, z jakiej korzystali mieszkańcy wioski Los Silos, aby móc przejść do lasu, i której skrzyżowanie pozostawiliśmy w tyle.

Lasy wrzoścowo-woskownicowe ulegają przerzedzeniu, kiedy spostrzegamy maleńką kotlinę z tarasami uprawnymi, a także klepisko, którego nie możemy zobaczyć z uwagi na fakt, że znajduje się powyżej naszej ścieżki. Ten zlokalizowany niemal na końcu drogi obszar w kształcie zakola ukazuje nam jedno z licznych miejsc, gdzie - z uwagi na taką potrzebę - las ustąpił miejsca terenom uprawnym. Wokół tarasów uprawnych widzimy bowiem las wrzoścowo-woskownicowy, który niegdyś musiał zajmować całą powierzchnię zbocza.

Dolina Valle del Palmar to jedno z miejsc o najlepiej zachowanym krajobrazie rolniczym. Jest to spadzista dolina o owalnym kształcie pomiędzy Monte del Agua i wąwozami Teno, na której łagodnych zboczach utworzono tarasy uprawne w celu wykorzystania występujących tu żyznych gleb. Skanalizowane przez samą dolinę stożki wulkaniczne, rozmieszczone na terenie doliny oraz miejscowości Palmar i Las Portelas, poszerzyły dolny obszar wyspy, na którym położona jest gmina Buenavista.

Kończymy naszą trasę w Las Portelas - niewielkiej wiejskiej osadzie usytuowanej w górnej części doliny Valle del Palmar. Możemy tutaj napotkać przykłady kanaryjskiej architektury mieszkalnej i delektować się fantastycznymi widokami na dolinę Valle del Palmar, stanowiącą centralny punkt obszaru chronionego krajobrazu wiejskiego Parque Rural de Teno, usytuowanego pomiędzy Monte del Agua i wąwozami tworzącymi urwisko Acantilado de Los Gigantes po południowej stronie wyspy.