Źródła Marcos i Cordero

La Casa del Monte to niewielka budowla z gankiem z dachówki i drewna, usytuowana na początku szlaku prowadzącego do źródeł Marcos i Cordero. Została wzniesiona na potrzeby budujących tunele i kanał pracowników. Wyposażona jest w niewielką strefę do odpoczynku i pikniku.

Od początku XX wieku rozpoczęto proces kanalizowania wody wypływającej ze źródeł Marcos i Cordero do celów wykorzystania jej potencjału energetycznego. W latach 30 zakończono prace nad drążeniem wszystkich 13 tuneli, przez które poprowadzono wodę ze źródeł i przez które będziemy stopniowo przechodzić. Najdłuższy z nich mierzy 400 metrów. 25 lat później, w 1955 roku, elektrownia wodna Central Hidroeléctrica del Mulato rozpoczęła swoje funkcjonowanie w dolnej strefie wąwozu.

Między czwartym i piątym tunelem napotykamy na szlaku terasę, z której możemy zaobserwować na przeciwległej ścianie groblę pokaźnych rozmiarów. Groble to intruzyjne formacje wulkaniczne, powstające w wyniku szybkiego stygnięcia lawy poprzez wnikanie do wnętrza szczelin w macierzystej skale. Mają one zazwyczaj konstrukcję płytkową, tj. o prostokątnym kształcie.  Wielokrotnie występują wraz z podziemnymi źródłami, gdyż tworzą warstwy o nieprzemakalnych właściwościach. Są to elementy o ogromnym znaczeniu krajobrazowym, gdyż wprowadzają oczywisty element różnorodności, o czym możemy się tu przekonać

Przepiękny wodospad w wąwozie o długości około 30 metrów, nad którym przechodzimy malutkim mostkiem z drewnianymi barierkami. Wodospady tego typu są zwane na terenie La Palma mianem „cabocos”, związanym z technologią wodną młynów i wodospadami, których przepływ wody wymuszano z odcinka górnego do dolnego do celów poruszania ich mechanizmem.

Pomiędzy znajdującymi się na trasie tunelami 9 i 10 robimy krótki odpoczynek, aby przysłuchać się dźwiękom płynącego źródła w postaci wodospadu. Jest to pierwsze miejsce, w którym wyraźne słychać dźwięk wody, choć wciąż jeszcze nie możemy zobaczyć jej źródła pomimo faktu, że towarzyszyła nam przez cały czas drogi przez kanał.

Niedługo przed dotarciem do źródła Marcos napotykamy niewielkich rozmiarów cementowy zbiornik przeznaczony do kontrolowania natężenia wody przepływającej przez kanał w określonym odcinku czasowym (1 godziny).  Celem tego systemu było przekierowanie wody w razie gdyby źródło podawało więcej wody niż pojemność kanału. Jeśli się bowiem uważniej przyjrzymy, zobaczymy, że dotąd posiadał on większą wysokość niż na dalszym odcinku.

Zwróćmy najpierw uwagę na piękno tego zakątka: szemrzący strumień wody po wypłynięciu z ziemi; woda skacząca po ścianie przechodzącej przez ostatni tunel oraz wydrążony w skale kanał zbierający wodę z tejże ściany. Źródło Marcos, o największym natężeniu przepływu z ich obu, pojawia się tutaj, gdyż w to właśnie w tym miejscu następuje wylew wody z podziemnego źródła; to ostatnie zawdzięcza w dużej mierze swoje istnienie ciągłemu napływowi wody z opadów tzw. „deszczu poziomego”, nawiewanego przez pasaty.

Źródło Cordero jest znacznie spokojniejsze; jest topodziemne źródło, spadające w formie trzech wodospadów wpływających do kanału. Robi mniejsze wrażenie niż źródło Marcos, zarówno pod względem natężenia przepływającej przez nie wody, jak i samej lokalizacji. Niemniej lepiej się nadaje do odpoczynku przez ruszeniem w drogę powrotną.